Pięć miesięcy za nami.

Pięć cudownych, wspólnie spędzonych, radosnych i niepowtarzalnych miesięcy za nami. Nie do wiary! 

A jeszcze niedawno nasze dziecię było takie "malutkie" :)

Byłam pewna, że ten miesiąc będzie równie wyjątkowy pod względem rozwojowym jak ubiegły 4, ale jednak nie. Ola doskonaliła jeszcze bardziej to, co już potrafi. No może z wyjątkiem prób siadania w leżaczku. O zgrozo! mało zawału nie dostałam, jak zobaczyłam ją zgiętą w pół majstrującą przy stópkach. Już widziałam oczami wyobraźni jak ciężar ją przeciąża i leci czołem prosto na podłogę... ach te czarne myśli. Od tamtej pory gdy coś muszę zrobić daję ją bardziej na leżąco albo bacznie obserwuję. 

W salonie ma swój mały kącik zabawowy, gdzie rozłożone ma puzzle i koc oraz kosz z zabawkami. Namiętnie lubi się do niego czołgać, sięgać do niego ręką, przechylać i wywalać z niego wszystkie zabawki. No w końcu Bobas Lubi Wybór, prawda? Sama sobie wybierze, czym chce się bawić ;)

W kwestii jedzenia nic się nie zmieniło prócz tego, że kilka dni temu zaczęliśmy jej dawać dupki z chlebka, żeby sobie pociumkała i pomasowała dziąsełka, a przy tym rozpoczęliśmy ekspozycję na gluten. Co do rozszerzania diety mieliśmy czekać na koniec 6 miesiąca, ale jednak zdecydowaliśmy, że zaczniemy podawać jej powolutku, po jednym nowym warzywku w każdym tygodniu, bacznie ją przy tym obserwując, a za jakiś czas jak już przyswoi warzywka, będziemy dodawać do nich po troszkę kaszkę Holle z pszenicy z pełnego przemiału jako dalszą ekspozycję na gluten. W tym celu zakupiliśmy już krzesełko do karmienia i odbyliśmy w nim pierwsze przymiarki, a w sobotę podamy pierwsze warzywko... zastanawiam się tylko czy podać najpierw marchewkę, czy ziemniaczka :)

W ubiegły piątek odbyliśmy kolejne szczepienie. Przy okazji Ola została zważona i ku mojemu ogromnemu zdziwieniu nie przekroczyła magicznej 8! Byłam pewna, że podwoiła swoją masę urodzeniową i waży już ponad 8 kilko, a tymczasem waga pokazała 7650g. Ewidentnie zaczęła zwalniać w przybieraniu na wadze co również widać po niej, bo mam wrażenie, że schudła na buźce i brzuszku (a pewnie po prostu ją wydłużyło), jednak wałeczki na rączkach i nóżkach w dalszym ciągu pozostały :)

Jeśli zaś o samo szczepienie chodzi, to wszystkie poprzednie do tej pory znosiła idealnie, natomiast to ostatnie zniosła koszmarnie! Nie dość, że miała gorączkę 38-39 stopni przez dwa dni, to jeszcze ogromny odczyn poszczepienny na rączce po krztuśćcu komórkowym. Z tego powodu ostatnią dawkę w okolicach 18 miesiąca dostanie w postaci bezkomórkowej. No niestety przy szczepionkach refundowanych w przypadku błonnicy, tężca i krztuśćca jest to często spotykane :( Na szczęście teraz czeka nas jeszcze tylko ostatnia (III) dawka pneumokoków, niedługo potem ostatnia dawka WZWB i potem do roczku mamy święty spokój :)

Przy okazji zrobiła się z niej okropna maruda! Oczywiście w większości dni jest kochana, uśmiechnięta i rozgadana, ale ma też takie dni, że pokazuje swoje humorki. Najbardziej nie lubię jak w ciągu dnia chce jej się spać, ale robi wszystko na przekór żeby tylko nie zasnąć, uparciuch jeden!

W kwestii spania, od pewnego czasu zaczęła pięknie przesypiać noce (no i teraz pożałuję, bo pewnie po tej pochwale dziecko mi się zepsuje, jak zawsze :D). Zasypia koło 21, czasem koło 22, w zależności o której jest kąpana i od dnia... i śpi do 6, lub po 6. Czasem zdarza jej się zbudzić po 4 lub koło 5, zje i idzie dalej spać. Natomiast jeśli chodzi o wstawanie o 6, to jest różnie... Czasem zje i idzie od razu spać, czasem zje i musi jeszcze troszkę pogadać i pokokosić się w łóżku i dopiero wtedy zasypia, a czasem, tak jak wczoraj, nie chce już spać, więc wstajemy :) W ciągu dnia popołudniu też zaczęła robić sobie pół godzinne, godzinne, czasem półtora, a nawet dwu godzinne drzemki... wszystko jest uzależnione od dnia, jej zmęczenia i humoru :)

A tak ogólnie... to pięknie się rozwija co potwierdza pediatra oraz neurolog, która na wczorajszej wizycie nie miała się do czego przyczepić i jedynie profilaktycznie dała nam skierowanie na USG przezciemiączkowe :)

A ja... po tym całym podsumowaniu zastanawiam się, czy mogło mnie coś lepszego w życiu spotkać? :)