Kończymy I trymestr :)

Dziś kończymy I trymestr. Minął on niesamowicie szybko i niepostrzeżenie. Na początku towarzyszyło nam wiele obaw, lęków, strachu o tę malutką Kruszynkę, które na szczęście z każdą kolejną wizytą przeradzały się w ogromną radość i szczęście.

O istnieniu Maleństwa dowiedziałam się dokładnie w 3 tygodniu i 5 dniu ciąży, był to dla mnie ogromny szok, przez dłuższy czas nie mogłam uwierzyć, że to dzieje się naprawdę.

Na pierwszą wizytę udałam się w  3 tygodniu i 6 dniu ciąży z powodu plamienia. Profesor dokładnie mnie zbadał, uspokoił i przepisał Femibion, Luteinę oraz Euthyrox z powodu wysokiego poziomu TSH. Na następną wizytę udałam się w 5 tygodniu i 3 dniu ciąży, niestety USG wykazało jedynie pęcherzyk ciążowy z ciałkiem żółtym.  Byłam trochę zawiedziona i niepocieszona, jednak mimo wszystko cieszyłam się, że ciąża zagnieździła się prawidłowo, ponieważ z powodu laparoskopii występowało u mnie zwiększone ryzyko ciąży pozamacicznej. W tym dniu otrzymałam również zwolnienie lekarskie i nakaz oszczędzania się oraz odpoczynku.

Tuż po Bożym Ciele wybrałam się na USG do przychodni w której pracowałam. Był to dokładnie 6 tydzień i 6 dzień naszej ciąży. Widziałam przepięknie bijące serduszko, a kilka dni później - w 7 tygodniu i 3 dniu na wizycie u ginekologa mogłam posłuchać jego bicia. Dostałam również skierowanie na mnóstwo badań i cała w skowronkach opuściłam gabinet. 

W 9 tygodniu i 3 dniu ciąży powróciłam z plikiem zrobionych badań, zostałam zważona, zmierzono mi ciśnienie i założono kartę ciąży. Wszystkie wyniki były w jak najlepszym porządku, jedynie wit. D3 miałam na poziomie niewystarczającym, więc zaczęłam ją przyjmować dodatkowo.

Do tego czasu czułam się wspaniale. Nie doskwierały mi żadne ciążowe objawy poza powiększeniem piersi, sennością oraz częstszym bieganiem do toalety. Po 9 tygodniu przez kilka dni męczyły mnie okropne nudności, na szczęście obyło się bez wymiotów, a kilka dni później ustały i pojawiają się już tylko sporadycznie.

Po 10 tygodniu ciąży coraz częściej zaczęło pobolewać mnie podbrzusze, a po 11 tygodniu dodatkowo doszły częste bóle głowy. Poza tym innych objawów ciążowych z wyjątkiem tych sprzed 9 tygodnia nie dostrzegłam :)

W 12 tygodniu i 4 dniu ciąży wybrałam się na pierwsze ważne USG. Bardzo stresowałam się tym badaniem, wielokrotnie modliłam się, by wszystko było dobrze i takie też wieści obwieścił mi pan doktor. Wyszłam z gabinetu przeszczęśliwa. Miałam ochotę skakać i krzyczeć z radości! :)

Po 13 tygodniu zaczęłam się szybciej męczyć, coraz częściej miewam uczucie, jakby brakowało mi tchu, w kościele notorycznie robi mi się słabo, w środkach komunikacji miejskiej jest mi duszno, a po wyjściu na 4 piętro i wejściu do mieszkania mało ducha nie wyzionę. 13 tydzień zleciał nam na wizytach u lekarza w przychodni oraz u pana profesora.

Pan profesor był bardzo zadowolony. Odstawił nam Luteinę, zbadał, jak zawsze przekazując, że wszystko jest bardzo dobrze. Na widok USG uśmiechnął się i rzekł "No pięknie!" i na koniec dodał "Wszystko jest bardzo pięknie i bardzo mnie to cieszy", po czym odrzekłam "Ja również bardzo się cieszę" i wyszczerzyłam najszczerszy i największy uśmiech jaki tylko potrafię :) Jak zwykle wyszłam pełna radości, naładowana pozytywnymi myślami i energią na następne tygodnie.

Ciśnienie mam w normie, momentami zdarza się być trochę niskie, ale u mnie to normalne, ponieważ jestem niskociśnieniowcem. Jeśli chodzi o wagę, przytyłam póki co niecały kilogram. Najbardziej ciągnie mnie do słonego i kwaśnego. Specjalnych zachcianek nie mam, czasem tylko mam wielką ochotę na kilka łyków coca-coli. Ogólnie czuję się fantastycznie i oby tak dalej... :)