Jesteśmy, póki co 2w1 i mamy się dobrze! ;)

Nadal noszę moją Dziecinkę pod swym serduszkiem... i poza rosnącym brzuszkiem, który ciągle wydaje mi się być dość wysoko, czujemy się bez zmian, bardzo dobrze. Mała stała się bardziej aktywna, wierci się, kręci i rozpycha (mój brzuch momentami przybiera przeróżne, dziwne kształty), a ja za każdym razem uśmiecham się przy tym sama do siebie! :)

Jedyna przykra dolegliwość, która przyplątała się jakiś czas temu to puchnące stopy... mimo wszystko nie poddajemy się! Dzisiejszy poranny spacer i wycieczka do Centrum zaliczona, a jakże by inaczej ;) Wszyscy mówią odpoczywaj, oszczędzaj się, wyśpij na zaś... ale po co? Przecież tak się nie da... Chcę być aktywna do samego końca, na tyle ile będę mogła :)

Ostatnio śniło mi się, że odeszły mi wody... była niedziela, szykowałam się do kościoła. Ciekawe czy to jakaś przepowiednia? :D Tak bardzo chciałabym, by właśnie te wody zwiastowały mój poród... Wówczas nie miałabym już żadnych wątpliwości. Walizka pod pachę i wio do szpitala... A tak? Pobolewa mnie podbrzusze, mniej lub bardziej, niektórych bóli nie miałam jeszcze okazji doświadczyć i są dla mnie nowością... wówczas zawsze zapala się lampka i zastanawiam się czy to może już? Boję się, że przegapię ten moment i dotrę do szpitala za późno, choć wiem, że to raczej niemożliwe, tego nie da się przegapić. Od paru dni namiętnie żłopię herbatkę z liści malin, łudząc się, że będę miała łagodniejsze skurcze :P

Mimo wszystko jednak wiem, że swoje wycierpieć muszę... jestem tego świadoma i w pełni na to przygotowana :)